Ik ging vroeger altijd graag naar de tandarts. Niet omdat ik het nu zo’n aardige vent vond, maar omdat mijn tanden in standje vampier stonden. Al vond ik de tandarts steeds minder leuk toen er vier kiezen uit moesten en de verdoving bij 2 van de 4 kiezen niet optimaal werkte. Sindsdien probeer ik de tandenman te ontwijken.
Voor mijzelf dan, want mijn dochter moet van mij met regelmaat er naartoe. Heerlijk hypocriet (ik zal het zelf maar even zeggen), maar ik wil het kiezen trekken voor haar proberen te voorkomen. Al ben ik daar nu al met haar 6 jaar niet in geslaagd.
Snoepjes kunnen geen kwaad. Of nuja, als je niet iedere dag een paar weg eet. Luana had het geluk om een hard snoepje te pakken, erop te bijten en triomfantelijk een stukje tand in haar handen te houden. Op naar de tandarts om de kies te laten vullen. Dapper als ik ben liet ik oma en tante Retteketet (naam leg ik nog wel eens uit al zeg ik wel alvast dat het niets met scheten te maken heeft) met Lu naar de tandarts gaan. Een gevulde kies (zonder verdoving) en een kadootje van de tandarts verder, was Lu helemaal blij met de tandarts en wilde ze het liefst de volgende dag weer gaan. Een aantal dagen later kwam haar wens nog uit ook, maar of ze daar blij mee was…
Hier komt mijn loedermoeder-momentje. Lu had het bij het avondeten erover dat ze pijn had aan haar tanden. Aangezien ze dat wel vaker roept tijdens het avondeten, zodat ze niet meer hoeft te eten, moest ze van mij gewoon haar bord leegeten. Totdat ik ’s avonds haar hielp met haar tanden poetsen: er zat een abces bij haar gevulde kies.
Schuldig als ik mij voelde ging ik dit keer zelf mee naar de tandarts en dat heb ik geweten. De tandarts begon vragen op mij af te vuren: “Hoe vaak poetst Luana haar tanden?, Doet ze dat zelf of help je daarbij?, welke tandenborstel heb je?, en welke tandpasta?, hoe poets je dan precies?” Ik begon gewoon te zweten van deze vuurdoop. En dan is het enorme schuldgevoel helemaal compleet als de tandarts zich hardop afvraagt hoe ik het niet gezien kan hebben en dat de kies er nu helaas uit moet. Als je mijn vorige blog hebt gelezen weet je wat voor huilebalk ik ben en het scheelde niets of ik had de schouder van de tandarts beetgepakt om even een potje te janken. Daarna had ik bijna zijn schouder uit de kom gerukt, omdat hij aan die kies zat te trekken en sjorren.
Gelukkig is mijn dame niet zo’n dramaqueen en liet ze de verdoving en tandentrekkerij vrolijk toe. Wat zeg ik? Ze was er zelfs trots op! Want nu kwam de tandenfee en dat was nog bij niemand in haar klas gebeurd. Superblij met deze stoere dame en na haar stierlijk verwend te hebben nam ik mij voor: de volgende keer mogen oma en tante retteketet weer mee naar de tandarts….